Pochodził z Serpelic, miejscowości nad Bugiem, z racji na powietrze przesycone jodem, traktowanej jako bialski kurort. Urodził się tam 24 sierpnia 1938 r. w pobożnej, rolniczej rodzinie, w której otrzymał "dobry fundament umiłowania Boga i Ojczyzny". Tak podaje w życiorysie wieloletniego ordynariusza Diecezja Drohiczyńska i podkreśla, że już w dzieciństwie był pod wpływem kapucynów z korzeniami unickimi, wypędzonymi z Lubiszewa na Ukrainie.

Ukończył Gimnazjum Biskupie w Lublinie. W wieku 16 lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Egzamin dojrzałości zdał w III Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Krakowie. W latach 1957-64 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Kapucynów w Łomży.

W zakonie otrzymał imię Pacyfik. Śluby wieczyste złożył w Nowym Mieście nad Pilicą w 1961 r., a w 1963 r. przyjął w Łomży święcenia kapłańskie. Później studiował socjologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, będąc równocześnie katechetą młodzieży w Lublinie. W latach 1968-76 był administratorem parafii kościoła św. Antoniego w Białej Podlaskiej.

Z dniem 1 marca 1968 r. ten kościół i klasztor (dawniej reformatów) został przekazany zgromadzeniu ojców kapucynów. W roku przekazania klasztoru wraz z kościołem rektorat przejął o. Antoni Dydycz, który jednocześnie był pierwszym gwardianem. Kapucyni objęli swoją opieką duszpasterską młodzież I LO i II LO oraz studentów Filii AWF.

W 1976 r. o. Pacyfik został przełożonym Warszawskiej Prowincji Kapucynów, następnie członkiem Konsulaty Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce i jej przewodniczącym. Był członkiem Komisji Episkopatu Polski do spraw świeckich, duszpasterstwa ogólnego oraz przewodniczącym Konferencji Przełożonych Franciszkańskich. Od 1982 r. do 1994 r. w Rzymie pełnił funkcję definitora generalnego zakonu. Do jego obowiązków należało niesienie pomocy zakonnikom z państw socjalistycznych w Europie. W konspiracji odwiedzał zakony i parafie na terenie byłego Związku Radzieckiego. Później zajmował się odbudową życia zakonnego w tym regionie. Był delegatem zakonu do spraw włoskiego sanktuarium w Loreto, a także dwukrotnie – jako kapucyn i jako biskup – uczestniczył w pracach Światowego Synodu Biskupów. W 1994 r. obronił doktorat na Wydziale Historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Olbrzymi dorobek ordynariusza

20 czerwca 1994 r. został mianowany przez Ojca św. Jana Pawła II na stolicę biskupią w Drohiczynie. Jego zawołaniem biskupim były słowa: Populus Tuus – hereditas Tua (Lud Twój – dziedzictwem Twoim). Przez dwie dekady troszczył się o rozwój diecezji, przeprowadzając I Synod Diecezjalny, powołując Dom św. Antoniego dla księży emerytów i wspierając wiele dzieł duszpasterskich oraz społecznych. Zreorganizował administracyjnie diecezję i pracę Kurii Diecezjalnej, erygował kilka nowych parafii i konsekrował nowe świątynie.

Historycznym jego osiągnięciem było przygotowanie na 10 czerwca 1999 r. wizyty apostolskiej Jana Pawła II w Drohiczynie. W rocznicę tego wydarzenia proklamował obchodzony każdego roku Dzień Podlasia. Jak podsumowuje Diecezja Drohiczyńska, biskup kompleksowo odnowił stolicę diecezji – Drohiczyn, gdzie została dokończona budowa Wyższego Seminarium Duchownego, kapitalny remont budynku Kurii Diecezjalnej i sąsiadujących zabudowań oraz katedry p.w. Trójcy Świętej.

Odnowiono ponadto dwa kościoły i zespół poklasztorny z m.in. bogatym w zbiory Muzeum Diecezjalnym i Ekumenicznym Centrum Dialogu. Bp Antoni Dydycz zainicjował budowę kopca w miejscu ołtarza papieskiego, zwieńczonego pękniętym krzyżem. To tylko część wykazu olbrzymiej listy jego osiągnięć.

Promował region. Był autorem ponad 150 publikacji, m.in. takich książek jak; "Z Podlaskiej Ziemi wezwany... Bł. Honorat Koźmiński – Kapucyn", "Kapucyni na Litwie".

Przez wiele lat ks. bp Dydycz był przewodniczącym Zespołu Episkopatu Polski do spraw Trzeźwości. Jako członek Zespołu do kontaktów z Episkopatem Litwy, pomagał tamtejszemu Kościołowi i Polakom na Litwie. Od 2012 r. był członkiem Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni.

Diecezja przypomniała, iż odważnie bronił wolności mediów w Polsce, a w szczególności Radia Maryja i TV Trwam. Za swoje działania otrzymał m.in. Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 14 września br. Przeżył 87 lat, w tym 62 lata jako kapłan i 31 lat jako biskup.

Biała Podlaska pamiętała

Miasto Biała Podlaska zaznaczyło na swoim profilu w mediach społecznościowych:

- Z głębokim żalem żegnamy śp. bp. Antoniego Pacyfika Dydycza OFMCap. (...) Odszedł bp Antoni Pacyfik Dydycz - biskup senior diecezji drohiczyńskiej, wybitny duszpasterz, społecznik, Honorowy Obywatel Białej Podlaskiej. Jego życie było świadectwem oddania Bogu, Ojczyźnie i drugiemu człowiekowi. W pamięci mieszkańców Białej Podlaskiej pozostanie jako osoba głęboko zaangażowana w życie lokalnej społeczności, szczególnie młodzieży szkolnej i akademickiej.

Obecny prezydent Michał Litwiniuk i prezydent poprzednich kadencji Andrzej Czapski wraz z pocztem sztandarowym miasta Biała Podlaska 20 września w Drohiczynie uczestniczyli w uroczystościach pogrzebowych uwielbianego duszpasterza bialskiej młodzieży szkolnej i akademickiej.

Człowiek wielkiego formatu

W pierwszy dzień uroczystości pogrzebowych podczas homilii arcybiskup Józef Michalik powiedział m.in.:

- Dziś stoimy przed trumną człowieka wielkiego formatu, formatu na skalę europejską, więcej nawet – na skalę Powszechnego Kościoła. Zaznaczył., iż śp. biskup zawsze był po stronie Kościoła, po stornie Ewangelii, po stornie Ojczyzny, po stronie człowieka, który nie ma głosu.

Podczas pożegnania zmarłego biskupa seniora diecezji drohiczyńskiej w sobotę na placu przykatedralnym w Drohiczynie obecny ordynariusz bp Piotr Sawczuk powiedział o poprzedniku:

- Głosił i wprowadzał w życie franciszkańskie hasło: pokój i dobro, a czynił to w czasach, gdy wielu ludzi prezentuje dążenia przyziemne, nie myśli o tym, by nieść pokój i dobro, ale raczej marzy o pokojach i dobrobycie. Był też prawdziwie synem polskiej ziemi, który kocha swoją Ojczyznę i który wiernie jej służy.

Zgodnie ze szczególnym pragnieniem śp. bp. Antoniego Dydycza, zamiast kwiatów przybywający na uroczystości pogrzebowe mieli możliwość złożenia ofiar na nowo budujące się w Bielsku Podlaskim Centrum Charytatywno-Opiekuńcze Caritas Diecezji Drohiczyńskiej. Trumna z ciałem spoczęła w krypcie pod katedrą.

(Na podst. m.in. Diecezji Drohiczyńskiej)

Wspólnota Lubartowska (241)